İnsan hep mutlu olabilir mi? Ya da hep mutlu olursa mutluluk diye bir şey olur muydu? Yok olmazdı maalesef, olmuyor da Galatasaray. Her hafta farklı kazanıyorsun, bu monotonluk la nereye kadar?  Maçtan önce maç kaç kaç bitsin ve golleri kim atsın, kimler de asist yapsın filan deseydik şu bahşettiğin tablo çıkardı. Elano golle başladı hemde ne gol, Baroş gollerine kavuştu, asistlere devam ediyor Arda. Maç sonunda teknik direktörün tezahurratını  statlarda duymayı hep çok sevmişimdir. Maç sonu enstantanesi ise frank reykardd fırank reyyykaard oley oley oleyyyyyy şeklindeydi. Af buyurun ezeli rakipler fakat sizin yerinizde bu sene olmak zor...