1995 yılında eski Yugoslavya ile finalde karşılaşmış ve bu basketbol ekolü ülkeye yenilmiş, kendi evimizde gümüş madalya ile yetinmiştik. Ama bu final takım oyunlarında şu ana kadar ki gelebildiğimiz en büyük nokta idi, -ki hala da öyle. Eski Yugoslavya yeni Sırbıstan ile bugun öyle bir maç oynadık ki  -ki hala öyle eklemesini artık kaldırmamıza neden olacak. Bu takım şampiyonluğa uzanacağa benziyor. Daha önceki postlar da fazlasıyla takım olmaktan bahsetmiştim. Birbirlerini fazlasıyla sevdiklerinden bahsetmiştim. Bu olguların bu başarıyı getirmesi gerekmiyorsa ne getirmelidir? Yok eğer getirmez ise bir takımı bir daha nasıl motive edebilir bir antranör? Takım olun diyemez mesela. Oyuncu çıkar der örneğin '' eee Türk basketbol takımıda takım olmuştu ama saha içinde oyuncuları hep tartışan Yunanistan'a yenilmişti'' gibi... Uzatmaya giden bir maçta son saniye atışı sayılmayarak moralsiz başlayan milliler uzatma periyodunda sayı attırmadılar eski Yugoslavya'ya. Bu ne demek farkındamısınız. Ekol hala aynı ekol, isim farklı. Bu takım S.S.C.B gibi dağılmadı ismi değişti yalnızca. Bu nasıl bir savunma disiplinidir. Dünya şampiyonu ve olimpiyat madalyalısı İspanya'yı 60 sayıda nasıl tutarsınız? Tutuldu. Nba finalinden Kobe olmasa MVP ile gelecek fiziki avantajı yüksek olan Gasol'a blok yapıyor Semih! Vay anam vay yani. Ersan İlyasova faktörüne de girmiyorum, çünkü araya sıkıştırılmaz bir başlıca olay o.  İzlemeye ve zevk almaya devam ediyoruz. Bu maçları izlemeyenleri Allah affetmez benden sölemesi. Cennet için hala ümidiniz varsa çarşamba akşamı saat gece 10'da NTV'ye yada tv karşıtıysanız Polanya'nın Lodz kentinde maçlar...