Ellerine sarıldım ve öptüm. Galiba gözlerim yaşarmıştı. Bir an kadar onun yüzünün bana yaklaştıgını, gözlerinin, o zamana kadar gördüklerimden çok daha sıcak bir ifadeyle, beni adeta kucakladıgını gördüm. Yüzümün birkaç santim ilerisine kadar yaklaşan bu saadet karşısında kalbim duracak gibi oldu. Fakat o birden bire ve oldukça sert bir hareketle ellerini çekti ve doğrulttu. Bu sefer daha hızlı adımlarla evimin yolunu tuttum.Vücudum bana her zamankinden daha hafif geliyordu. Gözlerimin önünde duruyordu hayali. Bir şeyler mırıldanıyor fakat bunları duymuyordum. Biraz daha kulak verince onun ismimi mırıldandığımı ve bir sürü okşayıcı kelimelerle hep ona hitap ettiğimi anladım. Ara sıra anlamsız ve kesik sessiz kahkahalar atıyordum. Hayatımın sebepsizliğini ve boşluğunu düşünerek içim ezilmeden ilk defa “bu günde geçti iş de” demeden uykuya daldım. Uyanışım ani ve bu kadar çabuk olmuştu ilk defa. O geldi ilk aklıma yatağında nasıl uzandığını, nasıl ağır ağır nefes aldığını, saçlarının yastığa nasıl serildiğini hayal ediyor ve hayatta bu manzarayı görmekten daha büyük bir saadet olmayacağını düşünüyordum. Hayatta geçirdigim süre içersinde hep onu aramış,onu beklemiştim.bu hislerimin yanılmasına imkan var mıydı? Sokaklarda yürümek istedim sadece. Köhne bir evin duvarına yaslandım, kaldırımın kenarında birikmiş suya baktım. Yeni başlayan hafif yağmur suyun tüylerini diken diken ediyordu. Kenardaki agaçdan düşen tek yaprak havada kıvrılmalar yaparak aşağıya süzülüyordu. Bu karanlık ne kadar güzeldi! İçime çektigim bu ıslak hava ne kadar tazeydi!Yaşamak, tabiatın en küçük kımıldanışlarını sezerek, hayatın sarsılmaz bir mantık ile akıp gidişini seyrederek yaşamak; herkezden daha çok, daha kuvvetli yaşadığını, bir ana bir ömür kadar çok hayat doldurduğunu bilerek yaşamak…. Ve bilhassa bütün bunları anlatacak bir insanın mevcut olduğunu düşünerek,onu bekleyerek yaşamak….
.jpg){kind=small}
2 [ YORUM YAZ ]:
mükemmelsin:))
gerçekten de varmı böyle bir aşk?
çok etkileyici:))))
Yorum Gönder