Geçen metrobüsteyim. Ayakta seyrediyorum yolculuğu, kapıdan bir bayan girdi, o şal gibi kara çarşaf modeli yok mu onu giymiş. Sanırım her gün onu giymek zorunda. Zorunda diyorum malum erkeğin cennet anahtarları zaten. Neyse tatlıda bir çocuğu vardı ve kimse yer vermedi. Baktım koltuklar tersli düzlü olduğu için onu cepheden farkedecek 4 kişi mevcut. Üçü genç. Mazallah boyunları tutulacak pencereye odakladılar görüş açılarını. Hayır düşünüyorum neden yer vermiyorlar diye? Çarşafa bi şekilde kinleri varsa yeni doğmuş çocuğun ne suçu var? O orada dikilirken senin orada oturma hakkın nasıl doğabiliyor? Ve özellikle bunu ilerde çocuğu olacak ve bu duruma düşebilecek (yani empatiyi daha çabuk yapabilecek hassasiyette olan) genç yaşta bayanların yaptığını görüyorum. Bayanları bu kadar göstermelik şımartan da  karşı cinsleri tabi. Lafa gelince herkes vatan için ölebilecek, ezilenin yanında, iman dolu bir kalbi var falan. İki şövanist popüler söz ve ondan iyisi yok. Çoğunluk yüzeysel sever ve su üstündekine hemen inanır. İyiliği menfaatli yaptığın müddetçe kendinden yiyorsun farkında mısın? 

P.s: Bu gibi durumlara duyarsız  kalıp, tepki göstermeyip, susulacaksa biz neden varolduk ki?