Yanıt gerçekler. Maçtan 10 saat önce bir yazı yazmıştım. Ben yanılmaya razıydım. Fakat gerçekler su yüzünde artık.  Evet işin aslı bu. Bordoeux maçındada aynısı olmadımı? Biz büyük takımız ve ben her seferinde Galatasaray'ın büyük maçlarda gol atmasından korkuyorum. Nedeni sonrasında bir türlü ceza sahamızdan çıkamıyoruz. Pas yapamıyoruz, oyunu kontrol edemiyoruz. Allah aşkına nedir eksik olan.  Daha nasıl bir kadro olacak. Bülent hocanın takım halinde savunma takım halinde hücum olayına bitiyorum zaten. Hücumcu hücumcudur forvet forvet. ortasaha da ortasaha. tamam gerektiğinde zorunluluk halinde işler değişir. Ama bu sürekliliğe girdiğinde alışkanlık yaptığında şekil 1 A oluyor. Sadece Baros, Kewell ve Arda'ya üzülüyorum. İnanılmazlar gerçekten. Ayhanda çok özverili. Lincol'nün çok şey yapmak istediğini biliyoruz ve gerçekten inanıyoruz, fakat kendini sürekli yere bırakmasını ve bitmek bilmeyen penaltı yaptırma sevdasını anlayamıyorum. Hiçmi ekmek yemedin derler ya aynen öle gerçekten. Biraz sert mücadele, yırtkanlık,  acı istiyoruz senden. Şimdi maç bitti ve bir rüyada bitti. Belkide iyi oldu diyelim ve klasik tabirle önümüzdeki maçlara bakalım. Uefa kupasında final oynasaydık ve kafamızın hep uefa da olması sonucu şampiyonlarliginin uzağında kalsaydık bu durum da hoş olmazdı. Lige sarılmak için artık fazlasıyla nedenimiz var artık. Eskişehir maçı fena bir viraj  gelinen şu durumda. Bu hafta bir aksilik daha olmazsa Allah aşkına üzmeyin bizi yine.